ირემი გამოჩნდა ჩვენი ვეტერინარული კლინიკის კართან – მაგრამ რასაც მის ფეხზე წავაწყდით, გვაიძულა პოლიციას დავკავშირებოდით 🦌🚨
უყურადღებო ცხოველები ყოველდღიური მოვლენაა ჩვენთან: დაჭრილი ძაღლები, დაბნეული კატები, ხანდახან – ენდობილი ენოტიც კი. მაგრამ ირემი? – არასდროს.
მით უმეტეს ისეთი ირემი, რომელიც მშვიდად, ჩუმად უახლოვდება კლინიკის კარს ისე, თითქოს ზუსტად იცის, სად მოდის.
როცა კარი გავაღე, მეგონა, მაშინვე გაიქცეოდა.
მაგრამ არა.
ის შემოვიდა. ნელა. თითქოს მეცნობოდა.
ახალგაზრდა იყო – ალბათ წელიწადიც არ ჰქონდა. ლაქებიანი ბეწვით, მშვიდი მზერით. თვალშისაცემი ჭრილობა არ ჰქონდა. უბრალოდ… ზედმეტად წყნარი იყო. თითქოს რაღაც დაძაბულს მალავდა.
და ის თვალები…
მზერა, რომელმაც ადგილზე გამაშეშა. თითქოს რაღაც აუხსნელს ატარებდა – სევდას, ან მოლოდინს. ისეთი შთაბეჭდილება დამრჩა, თითქოს ვიღაცას ეძებდა.
მივიჭერი, ხელი გავუწოდე და ყელზე ნაზად შევეხე.
აი მაშინ დავინახე.
წინა ფეხზე – თხელი, თითქმის შეუმჩნეველი თოკი…
📌 გაგრძელება პირველ კომენტარშია ⬇️⬇️⬇️
ირემი ჩვენს კართან – და საიდუმლო, რომელიც მას თან მოჰქონდა
ჩვენს კლინიკაში უჩვეულო სტუმრები არ გვაკლია – დაკარგული კატები, დაჭრილი ძაღლები, ზოგჯერ ტყის ცხოველებიც. მაგრამ იმ დღეს ერთი ახალგაზრდა ირემი მოვიდა, მშვიდად, თითქოს მიზნობრივად.
მას არ ჰქონდა შიში. მხოლოდ პირდაპირი, დაფიქრებული მზერა.
ფეხზე ჰქონდა ტყავის პატარა ზოლი. შიგნით – ფურცელი, აკურატულად დაკეცილი:
„დაგვეხმარეთ. გვადევნებენ თვალს.“
გაბრაზებულმა მაშინვე პოლიციას დავუკავშირდი. ოფიცერი, რომელმაც წერილი წაიკითხა, გაფითრდა. სიტყვაც არ უთქვამს – დაუყოვნებლივ გამაგრება გამოიძახა. „ირემი დაცვაში გადავა“, – მითხრა. ასეთი რამ პირველად გავიგონე. რამდენიმე საათში ამბავი სოციალურ მედიაში ვირუსულად გავრცელდა და ათასგვარი თეორია წამოვიდა.
სამი დღის შემდეგ, გამომძიებელმა კარტერმა დამირეკა. სარაზმოებმა ირემის კვალს მიყვნენ და მივიდნენ ტყეში, ერთ მიყრუებულ ქოხთან. შიგნით ორი შეშინებული ადამიანი დახვდათ – მათ თქვეს, რომ თვალთვალის ქვეშ იმყოფებოდნენ. სწორედ მათ დაუმაგრეს ირემს ის წერილი, იმ იმედით, რომ ცხოველი ვიღაცას მიაწვდიდა შეტყობინებას.
შემდეგ გამოჩნდა კამერების ჩანაწერები.
კადრებში – მე, ჩემი კლინიკა… და აარონი – ჩუმი თანამშრომელი, დროებით რომ ჩაგვინაცვლა ერთ-ერთი წევრი.
აი მაშინ გავიგეთ, რომ ეს ირემი ცხოველების კომუნიკაციის ექსპერიმენტულ პროგრამაში იყო ჩართული. წერილის მიმაგრება უცნობად დარჩა, მაგრამ საფრთხე – რეალური იყო. გამომძიებელი დარწმუნებულია, რომ ის წერილი მე მემართებოდა.
იმ დღეს მივხვდი: სიმართლე ზოგჯერ ოთხ ფეხზე მოდის, უჩუმრად. და საკმარისია ერთი მოულოდნელი სტუმარი, რომ მთელი ცხოვრება თავდაყირა დააყენოს.
