მილიონერის ქალიშვილს მხოლოდ სამი თვე ჰქონდა დარჩენილი, მაგრამ მსახურმა რაღაც ისეთი გააკეთა, რამაც ის შოკში ჩააგდო.
მილიონერ როდრიგო ალარკონის ერთადერთ ქალიშვილს, კამილას, მხოლოდ სამი თვე ჰქონდა დარჩენილი. ექიმებმა იშვიათი და სწრაფად პროგრესირებადი დაავადება დაუდგინეს, რომლის წინააღმდეგაც არავითარი მკურნალობა არ მოქმედებდა. როდრიგო, რომელიც მიჩვეული იყო ყველაფრის ფულით მოგვარებას, ევროპის საუკეთესო სპეციალისტებს მოუხმო. მაგრამ პასუხი ყოველთვის ერთი და იგივე იყო — საშველი აღარ იყო.
იმ საღამოს პატარა კამილა ძილში წვალობდა თავის საწოლში. მის გვერდით, სავარძელში ჩაცვენილი, მამა იჯდა და ცრემლებს იკავებდა.
— ბატონო, ჩაი ხომ არ გაგიკეთოთ? — მორიდებით იკითხა ახალგაზრდა მოსამსახურემ, კლაუდიამ.
როდრიგომ წითელი თვალები ასწია მისკენ.
— ჩაი ვერ გადაარჩენს ჩემს ქალიშვილს, — ჩუმად ამოთქვა გატეხილი ხმით.
როცა სახლი ჩაეძინა, კლაუდია ფხიზლად დარჩა. ნაზად აქანავებდა კამილას და უმღეროდა ბაიას, რომელიც ოდესღაც დედამ უმღერა მას. მაშინ მოაგონდა — მისი ძმაც კი, რომელსაც სიცოცხლე აღარ ჰქონდა დარჩენილი, გადარჩა ერთ მოხუც ექიმთან, რომელიც ყველასთვის უცნობი იყო.
მეორე დღეს, როცა როდრიგო იურისტებით გარშემორტყმული თავის ანდერძს ამზადებდა, კლაუდიამ გაბედა და უთხრა:
— ბატონო… მე ვიცნობ ექიმს, რომელმაც ჩემი ძმა გადაარჩინა. ის სასწაულს არ პირდება, მაგრამ შეეცდება.
როდრიგო მკვეთრად წამოხტა.
— როგორ ბედავ, შარლატანებზე მელაპარაკო? ახლავე გაეთრიე!
კლაუდია ცრემლიანი თვალებით გავიდა, მაგრამ მტკიცედ გადაწყვიტა, არ დანებდებოდა. ორი დღის შემდეგ, როცა კამილა თითქმის აღარ სუნთქავდა, როდრიგომ გაახსენდა მისი მტკიცე მზერა. პირველად ცხოვრებაში ამაყობა გვერდზე გადადო.
— ის ექიმი… ჯერ კიდევ ცოცხალია? სად ვიპოვო?
ისინი ერთად, ფარულად გაემგზავრნენ პატარა მთის სოფელში. იქ, უბრალო სახლის ზღურბლზე, მოხუცი კაცი ელოდათ.
— თქვენ სასწაულებს ეძებთ, — ცივად თქვა მან. — აქ მხოლოდ სიმართლე არსებობს.
კლაუდიამ შემთხოვარად უთხრა:
— ჩვენ სასწაულს არ ვითხოვთ, მხოლოდ შანსს.
ექიმმა ბავშვი შეათვალიერა და მშვიდად თქვა:
— მისი ავადმყოფობა მძიმეა, მაგრამ არ არის დაუძლეველი.
— შეგიძლიათ გადაარჩინოთ? მითხარით, რამდენს ისურვებთ, ყველაფერს გადავიხდი!
ექიმმა მაშინვე შეაწყვეტინა:
— ფულს აქ არანაირი მნიშვნელობა არ აქვს. მთავარი ის არის, მზად ხართ თუ არა გააკეთოთ ის, რაც არასდროს გაგიკეთებიათ… 👉გააგრძელე კითხვა პირველ კომენტარში 👇👇👇
— სანამ დავიწყებთ, უნდა გაგაფრთხილოთ, — თქვა მოხუცმა მძიმე ხმით. — ის, რასაც ახლა გავაკეთებთ, გამოცდას ჩაუტარებს თქვენს რწმენას, მოთმინებას… და თქვენს საიდუმლოებებს. ზოგი მათგანი შეიძლება ყველაფერს დააყენოს საფრთხის ქვეშ.
როდრიგომ და კლაუდიამ ჩუმად შეხედეს ერთმანეთს, ხელში აკვრიდნენ სუსტ კამილას, რომლის გული ძლივს ფეთქავდა. ბავშვის ბედი იმ გადაწყვეტილებაზე იყო დამოკიდებული, რომელიც მათ ცხოვრებას შეცვლიდა.
— რა საიდუმლოებები? — სუსტი ხმით იკითხა როდრიგომ.
— ისინი, ვისთან გამკლავებაც არასდროს გაგიბედავთ, — უპასუხა ექიმმა. — თქვენს ქალიშვილს არა მხოლოდ მკურნალობა სჭირდება… მას სჭირდება იგრძნოს, რომ უპირობოდ უყვარხართ.
კლაუდიამ თავი დახარა; იცოდა, რომ ეს სიტყვები იმ სიმართლეს შეეხო, რომელსაც როდრიგო წლები უარყოფდა.
მკურნალობა მაშინვე დაიწყო. ექიმმა გააუქმა წამლები, რომლებიც კამილას ასუსტებდნენ, და მათ ნაცვლად ბუნებრივი წამლები, სუფთა საკვები და მშვიდი გარემო დანიშნა. კლაუდია ნაზად და ზუსტად ასრულებდა ყველაფერს: მცენარეული ჩაი, ბაიები, სითბო და ზრუნვა. როდრიგო კი საკუთარ დანაშაულის გრძნობას ებრძოდა.
ერთ ღამეს, როცა ვერ იძინა, მიიპარა საწოლთან, ხელში აიღო ქალიშვილის ხელი და ჩუმად უთხრა:
— მაპატიე, ჩემო ბავშვო. მეგონა, ფულით ყველაფრის ყიდვა შეიძლებოდა. ახლა ვიცი, რომ მხოლოდ შენ ხარ მნიშვნელოვანი.
კამილამ თვალები გაახილა და უსასრულო სითბოთი შეხედა. იმ დღიდან მისი მდგომარეობა თანდათან გაუმჯობესდა — ღიმილი, უფრო ძლიერი სუნთქვა, იმედის ნაპერწკალი. როდრიგო სწავლობდა სიყვარულს, ყოფნას, სმენას. გამორთო ტელეფონი და დაივიწყა თავისი ბიზნესი.
— დაე, ყველაფერი დაინგრეს, თუ ასე უნდა იყოს, — თქვა მან. — მე ჩემს ქალიშვილს დავიტოვებ.
მაგრამ გამოცდა არ დამთავრებულა. ერთ საღამოს კამილას სიცხე მოულოდნელად აუწია. როდრიგო სასოწარკვეთილი ყვიროდა, ექიმი კი იბრძოდა მის გადასარჩენად. კლაუდია, ცრემლიანი თვალებით, ჩუმად ეჩურჩულებოდა:
— იბრძოლე, ჩემო სიყვარულო, იბრძოლე.
გამთენიისას გოგონა თვალები გაახილა.
— მამა… ნამცხვარი, — ჩუმად თქვა.
როდრიგომ გულში ჩაიკრა, ემოციით ატყდა.
— ის იცოცხლებს, — მშვიდად თქვა ექიმმა. — მაგრამ დაიმახსოვრეთ: მას მეცნიერება არ გადაარჩინა… სიყვარული გადაარჩინა.
რამდენიმე კვირის შემდეგ, უკვე სიცილით სავსე სახლში, კამილა იუბილეს აღნიშნავდა.
— კლაუდია, ვიცხოვრებ? — ჰკითხა ღიმილით.
კლაუდიამ, ცრემლიანი თვალებით, უპასუხა:
— დიახ, ჩემო საყვარელო. იცხოვრებ — ნამდვილი სიყვარულით გარშემორტყმული.
და როდრიგომ ბოლოს მიხვდა, სად იმალება ნამდვილი სიმდიდრე.
