❤️ ყოველ ღამით ნაზად აბანავდა თავის ძველ ძაღლს ტბის თბილ წყალში…
რატომ? არავინ ელოდა ამას.
რაც მან გააკეთა, რომ შეემსუბუქებინა თავისი თანამგზავრის ტკივილი, გაგაოცებთ.
🐾 სიყვარულის, ერთგულების… და ჩუმი დამშვიდობების ისტორია. 🐾 უჩვეულო სიყვარულის დასტური.
👇 გულისამაჩუყებელი ისტორია პირველ კომენტარშია 👇👇👇.
ვერც შევძლე მისი გადარჩენა, მაგრამ შევარჩიე მასთან დარჩენა სიყვარულით ბოლო ამოსუნთქვამდე.
მქვია ანდრეა და ცხრამეტი წლის განმავლობაში მყავდა პატივი გამზიარო ჩემი ცხოვრება ლუკასთან ერთად. ის მხოლოდ ძაღლი არ იყო. ის ჩემი სახლი, ჩემი კომპასი, ჩემი ჩუმი ნათელი იყო ბნელ დღეებში.
ის მე უფრო კარგად მესმოდა, ვიდრე სხვები, მაშინაც კი, როცა თავად ვეღარ ვიცოდი ვინ ვიყავი. წლები ნელ-ნელა ანთხევდა მის სხეულს. ართრიტი უკარგავდა მის ძალას. დგომა მასთვის დიდი გამოწვევა იყო, ფეხები ეყინებოდა. მისი თვალები ბინდდებოდა, მაგრამ მისი სული… რჩებოდა სუფთა. და ყოველთვის ეძებდა ჩემს სულს.
და მე არასდროს მივატოვე იგი მარტო.
იყო მხოლოდ ერთი ადგილი, სადაც თითქოს ცოტათი იპოვიდა სიხარულს: წყალი. ყოველდღე ვიჭერდი ხელში და ერთად მივდიოდით ტბაზე. ვუჭერდი ზურგს, რომელიც ჩემს მკერდს ეხებოდა. ის თეთრხალიჩავდა, თვალებს ხუჭავდა… და ერთ წვიმაში შეწყდა კანკალი. თითქოს წყალი წაიღებდა ტკივილს, წლებს, დროს.
ვერც გავყუჩე იგი. ვერ შევცვალე მოვლენათა ხაზი. მაგრამ შევძელი მისთვის ჩემი ყოფნის, სიყვარულისა და ყურადღების მიცემა. ბოლომდე. ეს გავაკეთე. დავრჩი მის გვერდით. ჩუმად. მხოლოდ ჩვენ ორნი. სხვა სიყვარული აქ ირიცხება: თანადგომის არჩევანში, მაშინაც კი, როცა ყველაფერი გტკივა.
🕯️ ბოლო დღეები ყველაზე მძიმე იყო. ის ბევრს ეძინა, თითქმის არაფერს ჭამდა. მაგრამ როცა დასტავლს ხედავდა, თვალებში ბრწყინავდა შუქი. ის იცოდა, რომ ტბაზე ბრუნდებოდნენ. იცოდა, რომ დარჩა ერთი უკანასკნელი მომენტი სიმშვიდის.
ასეც იყო. მის ბოლო ამოსუნთქვამდე. ვუჭერდი გულში, როგორც ყოველთვის. სიცივე, დაღლილობა, ცრემლები… აღარ იყო მნიშვნელოვანი.
იგი დაიძინა იმ წყალში, რომელიც ძალიან უყვარდა. მაგრამ ამჯერად… აღარ გაიღვიძა.
ეს სურათი ჩვენი ბოლო ფოტოა ერთად. არ ვაქცევ ამას სევდიანად. სიყვარულით ვუყურებ.
რადგან არსებობს დამშვიდობები, რომლებიც არ გტკივა… ისინი გიხვრეტენ გულს. და ზოგიერთი კავშირი არასდროს კვდება, მაშინაც კი, როცა სხეული მიდის.
ვერ გავახარე იგი… მაგრამ შევარჩიე იქ ყოფნა. ბოლომდე.
თუ შენც გიყვარდა მოხუცი, მკვრივად და სიყვარულით სავსე მეგობარი… მაშინ იცნობ ამას.
და იქნებ ამ სიტყვების კითვისას შენი გული იპოვის მოგონებას, რომელიც არასდროს დაგტოვებია.
