😳 გუშინ, როცა ქალაქში მივდიოდი, გონებით სხვაგან, თვალები ტელეფონზე მქონდა გადართული 📱, უცნაური სილუეტი საღებავზე რაფაზე გამომრჩა.
რა–საფეხურიდან უცნაურად მომეჩვენა – ძველი ტანსაცმელი ან დაგვიანებული მილნაკუჭი იყო. არაფერია განსაკუთრებული, ვფიქრობდი…
მზერა მივაგდე, რომ უფრო ნელა ვიარებდე… მაგრამ რაღაც—შინა, ალბათ—მცდიდა, რომ ტემპი გამელგო. მივუახლოვდი და იქ შევჩერდი. რაც დავინახე, სისხლი გამედინა 💥
👉 გაეგე მეტი პირველ კომენტარში… 🧵
მწვერვით მივუახლოვდი და შოკი მივიღე: პატარა ბალახზე მობინადრე გველურა, დაკოჭილი და უსიცოცხლო. მისი მწვანე მონაცრისფრო სხეული, მრუდად და წვრილად იყო დაჭიმული, რის გამოც გონება გამკვლევდა. გამვლელები არ მიუქცევდნენ ყურადღებას, უტიფრად იქცეოდნენ. მანქანები სწრაფად მიფრინავდნენ, ტრაგედია აქ მჯდომარე არ ცოდნოდა.
მაგრამ ვერ ვწყვეტდი მზერისგან. ეს გამოსახულება ჩემი მეხსიერებაში ჩაიბეჭდა. ეს მხოლოდ მიცურებული რეპტილია? ეს იყო სიგნალი.
გარკვეული დროის განმავლობაში, ადმინისტრაციის მაცხოვრებლები უფრო და უფრო ხშირად აყოფენ საინტერესო ისტორიებს და ფოტოებს მოულოდნელ გველურების გამოჩენებზე: ტერასებზე, ბაღებში, შენობების შესასვლელებზე და ზოგჯერ ბინებში, აივნებისა ან სავენტილაციო არხების მეშვეობით.
ეს ჩანახატები მრავალჯერ მიბერავენ და უფრო და უფრო უინტერესო ადგილებში. სპეციალისტები აფრთხილებიან: კლიმატიკური სხვაობა, ურბანული გაფართოება, აძლევს ველურ ფაუნას ჩვენ საცხოვრებელ სივრცეში შესვლის შანსს. ბუნებრივი ტერიტორიის მცირედობა, ცხოველებმა აღარ აქვთ არჩევანი – ადაპტაცია ან გაქრობა.
ფარავთ არა მიუღებელი, ბალახზე მობინადრე გველურების გამრავლება, თუნდაც უსაფრთხოა, გამოწვევს საშიშ ნიშნულს. მათი უცნაური გამოჩენა ჩვენს ქალაქებში, რამდენად უსაფრთხოც უნდა იყოს, არის საგანგაშო სიგნალი. ბუნება კაკარტობს ჩვენს კარებთან — ზოგჯერ ბგერითაც.
