ორი სიამური და გადაურჩა მაღალრისკიან ოპერაციას და ახლა ცალ-ცალკე აგრძელებენ ცხოვრებას
💔 ორი პატარა გოგონა დაიბადა ერთმანეთზე გულ-მკერდით შეზრდილი — ისინი ერთსა და იმავე გულს და ფილტვებს იზიარებდნენ. მათ ეწოდათ ერიკა და ევა სანდოვალ — ორი სახელი ერთი სხეულისთვის, ორი სული ერთსა და იმავე სუნთქვაში ჩაკეტილი. ექიმები ფიქრობდნენ, რომ მათი გადარჩენა ცალ-ცალკე არსებობად თითქმის შეუძლებელი იქნებოდა.
🙏 ოპერაციამდე კვირები შიშითა და დაუღალავი ლოცვით იყო სავსე.
დღეს ისინი ცალ-ცალკე ცხოვრობენ, მაგრამ მათ შორის დაუნგრეველი კავშირი რჩება.
და ის, რასაც ახლა ნახავთ ოპერაციის შემდეგ… უბრალოდ გულმომკვდარია.
იხილეთ მათი ფოტოები, ვიდეო და გამორჩეული ისტორია კომენტარებში მოცემულ ბმულზე 👇👇👇👇👇👇
ისინი დაიბადნენ ერთმანეთზე ჩახუტებულნი, გულ-მკერდით შეერთებულნი, იზიარებდნენ სიცოცხლისთვის აუცილებელ ორგანოებს — თითქოს სიცოცხლე მათ განცალკევებას არ ისურვებდა. მათ დაარქვეს ერიკა და ევა სანდოვალ — ორი სახელი ერთი სხეულისთვის, ორი სული ერთ სუნთქვაში.
როდესაც მათი ისტორია გავიგე, მივხვდი, რომ არსებობენ სასწაულები, რომელთა ახსნაც მხოლოდ მეცნიერებას არ შეუძლია. 2014 წლის აგვისტოში, კალიფორნიაში დაბადებულმა ტყუპებმა საერთო ღვიძლი, საჭმლის მომნელებელი სისტემა, შარდის ბუშტი და კიდეც საშვილოსნო იზიარეს. მაგრამ თითოეულს საკუთარი გული ჰქონდა — ორი რიტმი, რომელიც ერთსა და იმავე გულმკერდში ძგერდა, როგორც დების ჩუმი დიალოგი პირველივე სიტყვის თქმამდე.
მათი მშობლები პირველ თვეებს მუდმივ შიშში ატარებდნენ. ყოველი ტირილი შეიძლებოდა ყველაზე ცუდის მაუწყებელი ყოფილიყო. დედა, გამოფიტული და უძილობით ქანცგაწყვეტილი, ღამეებს უთენებდა და ორ სახეს უმღეროდა ერთსა და იმავე დამამშვიდებელ მელოდიას. ექიმები ურჩევდნენ, არ ჰქონოდა იმედი: მათი განცალკევების მცდელობა, ამბობდნენ ისინი, სიკვდილით დასრულდებოდა. მაგრამ დედამ არ დანებდა — ის მათ გადახლართულ მზერაში შესაძლო მომავლის დაპირებას ხედავდა.
ორი წლის განმავლობაში გოგონებს ყურადღებით აკვირდებოდა სტენფორდის სამედიცინო გუნდი. ისინი ერთად სწავლობდნენ სიცილს, სიხარულით ირწეოდნენ, თითქოს ორი ბეღურა ყოფილიყვნენ ერთ ტოტზე. როცა ერთი ეცემოდა, მეორე იხრებოდა მის ასაყენებლად; როცა ერთი ტიროდა, მეორე სუნთქვას უზიარებდა.
2016 წლის დეკემბერი მათი ახალი ცხოვრების დასაწყისი გახდა. ორმოცდაათი ქირურგი, თვრამეტი საათი მდუმარე ბრძოლისა სიცოცხლესა და სიკვდილს შორის. დილა სასწაულით დასრულდა: ორი განსხვავებული გულისცემა, ორი განცალკევებული სიცოცხლე. სიტყვების ნაცვლად ცრემლები მოდიოდა — შეუძლებელი ახდა.
რეაბილიტაცია რთული იყო: ხელახლა უნდა ესწავლათ მოძრაობა, სიარული, საკუთარი არსებობა. მაგრამ მიუხედავად დაშორებისა, ისინი კვლავ დაკავშირებულნი დარჩნენ. როცა ევა იცინოდა, ერიკა უნებლიედ იღიმოდა. როცა ერთს ზღვა ესიზმრებოდა, მეორემ ტალღები დახატა.
დღეს, როცა ათი წლისანი არიან, ისინი ბრწყინავენ. ერიკა ხატავს მზის ჩასვლებს, ევა კი რობოტებს ქმნის. ისინი მოგზაურობენ, თავიანთ ისტორიას უზიარებენ სხვებს და სიამაყით აჩვენებენ შრამებს — „ხიდს ორ გულს შორის“, როგორც თავად ამბობენ.
ყოველ წელს, ზუსტად იმ დროს, როცა ოპერაცია ჩატარდა, გულ-მკერდში ნაცნობ სითბოს გრძნობენ. თითქოს ბედი ახსენებდეს მათ, რომ სანამ ორი გახდებოდნენ, ერთი სინათლე იყვნენ. 🌙💖
